هر نبرد،بی پیکار
هر سلامی دشنام
هر خوش آمد؛ خواهش
هر نفس بی رویا
هرمعما گویا
هر حریق ،نی سوزان
هر حریفی ترسان
هر سعادت آزار!!
هر تباهی آباد
هر غریبی مغلوب
هر اسیری مسرور
هرزبانی لال است،هر بیانی مسکوت
هر هوایی خفقان...
بوی نا می آید!!!از سزایی آباد
......................
مرده در تنهایی آنکه گفت آزاد است...
م.ب
سلام دوستان،میدونم دیر وقته و دیر دارم میگم اما بازم ارزشش رو داره 21 آذر ، تولد احمد شاملو را گرامی می داریم
پادشاه تمام فصل های بارانی ات میشوم
و غم های دلت را میشویم
فقط گاهی تو بیا و از شهریار و شاملو
سیمین و سهراب،فروغ و نیما برایم بگو،
بخوان
واژه ای تاره کن
دیدی نو بیاور
برای این سایه روشن باغ نگاهم و تمام عاشقانه هایم
بیا و گلدانی سپید را ببین
روی میز کوچک خوابآلوده
برای تو اینجا نشاندمش
و این دو بانوی زیبا را که با دستانشان محصورش کرده اند
راستی شاید تو فهمیدی منطورشان چیست...
میدانی؟
چقدر این گلهای خشک و تن نیمه عریان این بانوان تنهایی دستان مرا لمس کزده اند...
بیا اینجا ببین که قوزک پایم چطور از حدقه بیرون زده بس که
درخیالت پیاده قدم زده ام،بلکه وقت کشی در آن
مجالی باشد برای بیش تر دیدنت!
ببین دامان و سرآستین بلند لباسم را برای اشک هایت محیا کرده ام
کافیست برای شستنشان قطره ای اعتماد در چشمانم بچکانی
من نام کوچک نیازت را میخوانم...
م.ب
سه تارت را زمین مگذار
که جانگیرم من از آداب آن بی تاب تک مضراب
سه تار دست تو یعنی کلام ایزد دانا
که منرا می شود قبله نما آواز زیبایش
سه تار تو پر است از واژه های آن دل لبریز از مهرت
پر از مفهوم پر از معنا
سه تارت را زمین مگذار ای سردار سرسبزی
که آواز پر از شور همایونی تو از عشق سرشار است
پر از نوراست ماهورت عجب دشتیاست آن گوشه
نمی دانم، فروغ پرتو حسنت تشعشع تا کجا دارد
فقط دانم که در بزمت حضوری ربنا دارد
سه تارت را زمین مگذار
که من قبله نما گم کرده ام غیر از صدای تو
سه تارت را زمین مگذار ای استاد خوش الحان
که میلرزد تفنگ زورگویان از ندای ساز زیبایت
سه تارت را زمین مگذار ای استاد آزادی
ندای تازه میروید از آهنگ مسیحایت
تویی در اوج این غوغای عشقبازان
سه تار تو پر از آواز شهناز است
پر از رندان مست و پر از دستان و سرمستان
سه تارت را زمین مگذار، که سازت خوب می داند
نوید صلح و آزادی، چسان خواند
هوا بس ناجوانمردانه سرد است
اگر دنیا زمستان است، تو در بگشای
بت چین را بیاور تا زند چاووش
به فریاد بلند صبح و بیداری
نوید عشق در راه است
سه تارت را زمین مگذار
که:ما دلشدگانیم
ما دلشدگان خسرو شیرین پناهیم
ما کشته آن مه رخ خورشید کلاهیم
(شاعر این شعر زیبا رو نتونستم بفهمم کیه لطفا شما دوستان کمک کنید)
من به اندازه ی چشمان نباریده ی ابر پاییز،
در خودم غمگینم،
اگر امشب نگریم!
بی گمان میمیرم...
.م.ب.
